منتظران ظهور

اسمش محمد بود، مادرش او را ميرزا صدا ميزد ومردم او را مسيح كردستان ميناميدند. او در سال 1333 در روستای دره گرگ به دنيا آمد. دره گرگ روستای كوچكی است در اطراف شهرستان بروجرد. پنج ساله بود كه پدرش را از دست داد. از آن پس مادرش، برای او هم مادر بود و هم پدر. مادر محمد ماند و پنج طفل يتيم. می بايست هر طور شده، اين چند بچه را سروسامانی بدهد. اين بود كه باروبنديل ناچيزش را جمع كرد و ريخـت عقـب وانتی و آمد تهران.خواهر كوچكترش خديجه و شوهرش استاد رضا، كوكب و بچه هايش را پناه دادند.
اما كوكب بچه های خوبی داشت. علی پسر بزرگش نوجوان بود و در كارگـاه تشك دوزيی مشغول كار شد. محمد هفت ساله هـم هـر روز همراه برادرش به كارگاه تشكدوزی ميرفت و خودش هم در خانه، با ابرهای خُرد شده پشتی پر ميكرد. همه اعضای خانواده هر يك به نوعی كار مـيكردند تـا چرخ زندگی بچرخد.
اگر چه در ابتدا پيكر، صاحب تشكدوزی با اكراه محمد كوچک را به شاگردی پذيرفت اما خيلی زود فهميد كه محمد از هوش سرشاری بهرهمند است.
چند ماه بعد، محمد كوچكترين شاگرد كارگاه اما مـاهرترين آنها بود. مهارت محمد در دوخت تشك، پرده و … باعث شد كه پيكر صاحب كارگاه بتواند بـا هتلهای چهارستاره و مهم تهران قرارداد ببندد و كـار و بـارش بهتر شـود. ايـن موضوع ميبايست به نفع محمد هم باشد. اما آشنايی او با يكی از مبارزان مسلمان مسير زندگی او را تغيير داد. اين جوان محمد را با مسجد، جلسات مذهبی و آنچه در آن جلسات ميگذشت، آشنا كرد. در اين جلسات بود كه محمد با انديشه های امام خمينی (ره) آشنا شد و توانست اين شخصيت بـزرگ را بشناسد. در همـين آشنايی بود كه او علت مخالفت و مبارزه امام را با شاه برای محمد توضيح داد. از اين به بعد محمد بروجردی، امريكا و توطئه های ريز و درشتش را شناخت و فهميد كه بيگانگان تا چه حد بر دستگاه حكومت شاه و برنامه های او نفوذ دارند.
همين آشنايی بود كه محمد را به مبارزه با رژيم شاه كشاند. با شركت در اين جلسات، محمد آگاهيهای سياسی و مذهبی خود را بالا برد و
رفته رفته رشد كرد. حالا كه او فهميده بود تنها راه نجات مردم از تسلط امريكا و اسرائيل آگاهی و پيروی از امام خمينی(ره) است، همه همت خويش را در اين راه به كار بست. او شبها اعلاميه های امام را در كوچه پس كوچه ها ميبرد و به داخل خانه ها و مغازه ها می انداخت تا مردم با مطالعه آن بفهمند كه دوروبرشان چه ميگذرد.
محمد با كسانی كه سروكار داشت، صحبت ميكرد و مسـائل را برايشان توضيح ميداد. كمكم كارش به جايی رسـيد كه تعدادی از جوانهای مبارز و مسلمان را دورهم جمع كرد تا كارهای بزرگ و اساسی انجام دهند.
اين گروه كه به گروه توحيدی صف معروف بود، كارهای بزرگی برای پيروزی انقلاب انجام داد. گروه توحيدی صف، اگرچه یک گروه مسلح بود و مبارزه مسلحانه با رژيم شاه را انتخاب كرده بود اما با ديگر گروه هـای مسلح آن زمان
فرق اساسی داشت. فرق اين گروه با بعضی گروههای مسلح ديگر اين بود كه در هر كاری اجازه امام، اصليترين مقوله بود. آنها هر طرحی را كه ميريختند، پيش از به اجرا درآوردن آن با امام، يا یکی از نماينـدگان مـورد اعتمادشان تمـاس ميگرفتند و درباره چند و چون طرح سؤال ميكردند. اگر طرحشان تأييد ميشد،حتماً آن را اجرا ميكردند، وگرنه از آن صرفنظر ميكردند. از جمله طرحهايی كه گروه توحيدی صف به رهبری محمد بروجردی انجام
داد انفجار كافه خوانسالار بود. اين كافه محل عيش و عشرت امريكاييان در ايران بود، محلی كه جوانان ايرانی را در آنجا به فساد می كشاندند. گروه توحيدی صف، با شناسايی اين كافه، طرحی ريخت تا بتواند به داخل آن نفوذ كند. چرا كه جز امريكاييان و ايرانيانی كه به دربار وابسته بودند، كس ديگری را به داخل راه
نميدادند.
دو نفر مسئول اين كار شدند و بعد از مدتها كار و رفت و آمد و آشنا شدن با نگهبانها توانستند به داخل كافه راه پيدا كنند. بعد از آن،با طرح پيچيدهای مقدار زيادی مواد منفجره را به داخل كافه بردند و آنجا را منفجر كردند. در اين انفجار
تعداد زيادی مستشار امريكـايی كشـته شـدند و بعـد از آن چنان ترسی در دل امريكاييان افتاد كه ديگر تا مدتها در چنين جاهايی آفتابی نميشدند.
گروه توحيدی صف با اين كار به رژيم شاه فهماند كه نميتوانند هر كاری را
بدون توجه به خواست مردم مسلمان ايران انجام دهند. طرح ديگر اين گروه كه باز هم در جهت جلوگيری از تاخت و تاز بيگانگان بود، انفجار هليكوپتر نظامی بود. اين هليكوپتر كه چند مستشار امريكايی در آن سوار بودند، منفجر شد و آنها به هلاكت رسيدند. با همين هدف، گروه توحيدی صف، يك ميني بوس حامل چند
نظامی امريكايی را مورد هدف قرار داد و با انداختن دو نارنجک به داخل آن باعث
كشته و زخمی شدن نظاميان امريكايی شدند

اين چند طرح دو هدف بزرگ داشت؛ يكی اينكه هم رژيم شاه و هم خود امريكاييها خيال نكنند، مردم از
توطئه هايشان خبر ندارند و يا كسی نيست كه جلو اينها بايستد. مبارزان به اين وسيله ميخواستند به آنها بفهمانند كه اگرچه امام خمينی(ره) را به خارج از ايران تبعيد كرده اند، اما ياران و پيروان او در صحنه پيكار هستند و راه او را دنبال ميكنند. هدف دوم اين بود كه به جوانانی كه دلشان خون بود و از كارهای ضد مردمی رژيم شاه عصبانی بودند، راه را نشان دهند و مسيرِ مبارزه را ترسيم كنند.
چرا كه اگر الگوی مناسبی نبود، ممكن بود اين جوانان به بيراهه بروند.
همين آگاه سازيها بود كه وقتی در دی ماه سال 1356 رژيم شاه مقاله ای عليه
امام خمينی(ره) در يكی از روزنامه هايش چاپ كـرد، مـردم مسلمان ايران، به خيابانها ريختند و خشم خودشان را نشان دادند. تظاهرات مردم در بعضی شهرها، مثل شهر قم، چنان شديد بود كه رژيم مجبور شد مأموران مسلح خود را به مقابله با مردم به خيابانها بفرستد و آنها را سركوب كند. آنها فكر ميكردنـد بـا كشتن گروهی از مردم، ديگران ميترسند و به خانه هايشان پناه ميبرند. اما حساب رژيـم كاملاً اشتباه بود. كشتار مردم نه تنها آنها را نترساند، بلكه اين تظـاهرات شديدترهم شد. در چهلم شهدای قم، مردم تبريز به خيابانها ريختند و مراكز دولتی رژيم را به آتش كشيدند. و با كشتار مردم تبريز، مردم يزد به خيابانهـا آمدند و اين حركت و همبستگی سراسری ادامه داشت، تا جايی كه رژيم ازترس اينكه مبادا مردم به كاخهای او بريزند، در شهرهای بزرگ ايران حكومت نظامی اعلام كرد. اما اعلام حكومت نظامی هم هيچ ثمری نداشت. در همان اولين روز، مردم همه شهرها به خيابانها ريختند. تظاهرات مردم تهران آن چنان عظيم بود كه رژيم شاه به وحشت افتاد و باز هم دست به كشتار زد. شهدای هفده شهريورِ سال1357 ،اين افتخار را داشتند كه اُبهت رژيم را شكستند و پوشالی بودن آن را نشان دادند؛ به طوری كه بعد از واقعه هفده شهريور، در هر كوچه پس كوچهای،حتی بچه ها هم تظاهرات ميكردند و مرگ بر شاه ميگفتند.
در اين دوره هم گروه توحيدی صف، طلايه دار بود. رساندن اعلاميه های امام ونوارهای سخنرانی آن حضرت در كوتاهترين زمان به دست مردم از جمله كارهای اساسی گروه محمد بود، همچنين شركت در تظاهرات به صورت مسلحانه و برای حمايت از مردم. آنها در بين مردم پخش ميشدند تا اگر جايی مأموران شاه قصد حمله به مردم را داشته باشند، با آنها مقابله كنند.
عاقبت مبارزه مردم با همراهی و دلسوزی افرادی چـون محمـد بروجردی و يارانش، كار را به جايی رساند كه شاه مجبور شد از ايران فرار كند. با رفتن شاه زمزمه آمدن امام به وطن بر سر زبانها افتاد و اين زمزمه ها كمكم جدی شـد و در
هفته اول بهمن ماه آمدن امام به وطن به صورت جدی مطرح شد.
برای ورود امام لازم بود كه گروهی مسلح حفاظت از ايشان را بر عهده بگيرد. چرا كه ساواكيها و ضد انقلابها كه نميخواستند انقلاب به پيروزی برسد بهترين راه را برای به نتيجه نرسيدن انقلاب، نبودن امام ميدانستند. شورای انقلاب پس ازبحث و گفتوگوهای بسيار گروه توحيدی صف را انتخاب كردند تا كار حفاظت از امام را هنگام بازگشت به وطن بر عهده گيـرد. وقتی شهيد بهشتی و شهيد مطهری اين پيشنهاد را به محمد دادند، او اشك شوق بـه چشم آورد. مسئوليت بزرگی بود. آنها ميبايست از قلب و جان ملت ايران حفاظت ميكردند و او راسالم به منزل ميرساندند. كار، كار سخت و طاقتفرسايی بـود. محمد حدس
ميزد كه چه جمعيت انبوهی به خيابانها خواهند آمد. در ميان اين جمعيـت انبـوه
چه ميشد كرد؟ آن هم جمعيتی كه سالها منتظر امامشان بودند و همه برای ديدن
او بيتابی ميكردند. آنها ميبايست امام را كيلومترها از ميان چنين جمعيتی عبـور
دهند. از طرف ديگر، نيروهای امنيتی شاه و ضد انقلاب هم بودند كه خيلی راحت ميتوانستند خودشان را در ميان مردم پنهان كنند و دست به هر توطئهای بزنند. اما با همه سنگينی بار، محمد مردانه پذيرفت و مقدمات كار را آماده كـرد. مهمترين مسأله آماده سازی نيروها بود؛ توجيه آنها برای پيشامدهای مختلف. آن روز، يعنی 12 بهمن سال 57 ،روزی بزرگ و سرنوشت ساز بود و كاری كه
محمد و گروهش انجام دادند، كاری براستی تاريخی بود. شـب، وقتی محمد وبچه های گروهش در يكی از اتاقهای مدرسه رفاه دور هم جمع شدند، دست درگردن هم انداختند و از اينكه در اين كار بزرگ موفق بيرون آمدند، اشك شوق
ريختند.
اما حوادث انقلاب چنان سريع و غيرقابل پيشبينی بود كه محمد فرصت سر
خاراندن نداشت. آمدن امام حوادث را سرعت بخشيده بود. در فاصله 12 بهمن تا22 بهمن كه انقلاب به پيروزی رسيد، حوادث مهم و سرنوشت سازی پشت سر
هم اتفاق افتاد. مهمترين آنها، معرفی دولت موقت بود.

? ظهور امام زمان(عج) با مشقات و سختی های زیادی همراه خواهد بود و چنین نیست که همه مشکلات و کاستی ها به راحتی و آسانی حل شود و یا هنگام ظهور امام زمان(عج)، مانع و دشمنی فراروی ایشان وجود نداشته باشد یا همه چیز و همه کس به سرعت و فوری تسلیم آن حضرت(عج) گردند!! بلکه ظهور هنگامه ای سخت و دشوار است و به همین جهت در دعا از خدا می خواهیم که ظهور و قیام و او را آسان گردان و تسهیل ببخش:

♦️اللَّهُمَّ أَرِنِی الطَّلْعَةَ الرَّشِیدَةَ وَ الْغُرَّةَ الْحَمِیدَةَ وَ اکْحُلْ نَاظِرِی بِنَظْرَةٍ مِنِّی إِلَیْهِ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُ و سَهِّلْ مَخْرَجَهُ وَ أَوْسِعْ مَنْهَجَهُ وَ اسْلُکْ بِی مَحَجَّتَهُ فَأَنْفِذْ أَمْرَه‏ …»؛

?« خدايا آن جمال با رشادت، و پيشانى ستوده را به من بنمايان، و با نگاهى از من به او ديده ام را سرمه بنه، و در گشايش امرش شتاب كن، و درآمدنش را آسان گردان، و راهش را وسعت بخش، و مرا به راهش درآور، و فرمانش را نافذ كن و پشتش را محكم گردان» (دعای عهد).

? یک بخش این آسان سازی مربوط به خدا و عنایات و امداهای غیبی اوست؛ اما بخش دیگر آن مربوط به ما و اقدامات حساب شده و اساسی ما برای یاری امام زمان(عج) و فراهم ساختن بسترها و مقدمات ظهور است. همان طور که ما زمینه سازی جمعی انجام دهیم، باید زمینه سازی فردی هم داشته باشیم و وجود خود را وقف قیام مهدوی کنیم.

?همان طور که برای تسریع در ظهور امام زمان(عج) زمینه سازی کنیم باید برای رفع موانع ظهور نیز زمینه سازی و کمک کنیم تعداد دشمنان حضرت(عج) کمتر شود.

همانگونه که برای فراهم آمدن مقدمات و شرایط ظهور تلاش می کنیم برای اتمام کار و پیروزی حضرت(عج) نیز باید کوشش کنیم و … به عبارت روشن تر برای کمتر شدن چالش ها و سختی های دوران ظهور هر کاری که می توانیم انجام دهیم.

? بر این اساس، «اللهم سهل مخرجه» یک دعای ساده نیست بلکه نظام نامه ظهور است. عهد و پیمان ما برای شکل گیری و پیروزی انقلاب مهدوی است. نقشه راه منتظران برای رسیدن به حکومت جهانی است.

? اللَّهُمَّ عَجِّلْ فَرَجَهُ و سَهِّلْ مَخْرَجَهُ ?

از آیت الله بهاالدینی سوال کردند :

? آیا حضرت معصومه میتواند کل حاجات همه مردم شهر قم را بدهد ؟

? ایشان در جواب فرمودند :

میرزای قمی که در کنار حرم حضرت معصومه در قبرستان شیخان مدفون است به تنهایی میتواند کل حاجات همه مردم شهر قم را بدهد و حضرت معصومه آنقدر مقام و منزلت نزد خداوند دارد که میتواند کل حاجات تمام مردم دنیا را بدهد.